Our Deepest Fear: Бидний хамгийн том айдас

Спортын талаар гардаг кинонуудаас олон шилдэг кино нэрлэж болно.

Найз маань Coach Carter гэдэг кинонд маш дуртай. Энэ кинонд би ч бас дуртай.

Энэхүү кинонд ядуу Ричмонд хотын сагсан бөмбөгийн багыг хар арьстан дасгалжуулагч талбай дээр мөн амьдрал дээр тоглогчдынхаа амьдралыг хэрхэн өөрчилж байгаа талаар гардаг. “Feel good movie” буюу үзээд сэтгэл сэргэдэг кино юм. Миний хувьд энэ киноны оргил хэсэг Круз хэмээх залуу дасгалжуулагчийнхаа байнга асуудаг асуултанд хариулдаг. Надад энэ ишлэл бараг цээжлэгдсэн гэж хэлж болно.

"Бидний дутагдал бидний айдас биш юм. Бидний хамгийн том айдас бол бидний хэмжээлшгүй их хүч чадалд байгаа юм. Бидний гэрэл гэгээ биднийг айлгахаас биш хар бараан тал маань биднийг айлгаж чадахгүй. Жижигхэн, өчүүхэн байснаар бид хэнд ч үйлчилж чадахгүй. Өөрийгөө бусдаас хүчгүй харагдуулж бусад хүмүүсийг хүчтэй санагдуулах нь мунхаг алхам юм. Бид бүгд гэрэлтэх ёстой яг бяцхан хүүхдүүд шиг. Зарим нэгэнд маань биш, бүх хүнд энэ хамааралтай. Бид өөрсдөө гэрэлтэх болсоноор бусаддаа гэрэлтэх боломжийг мөн олгож байдаг. Бид өөрсдийн айдсаасаа чөлөөлөгдснөөр бидний оршихуй нь өөрөө бусдыг чөлөөлж эхэлдэг."

Миний ядруухан орчуулга та бүхэнд таалагдсан бол кинон дээрээ яг ингэж хэлдэг юм.